zadania badawcze

Plan zakłada prowadzenie intensywnych zarybień narybkiem szklistym lub obsadowym, przy czym długość ich ciała nie może przekroczyć 20 cm. Ograniczenie długości ryb wynika z faktu, iż węgorz obsadowy pochodzić może z hodowli tuczowej i większe osobniki są zdeterminowane płciowo, przy czym większość z nich stanowią samce.  W sumie przewiduje się, że do dorzecza Wisły i Odry należy corocznie wpuścić 13 mln szt. narybku szklistego lub 2.6 mln narybku obsadowego (tab. 1).

W ramach projektu gromadzone są dane dotyczące jakości narybku sprowadzanego do Polski i wykorzystywanego jako materiał zarybieniowy przez użytkowników rybackich i dostarczanych w ramach realizacji Planu gospodarowania zasobami węgorza w Polsce”. Badane są ryby importowane oraz podchowywane w obiektach akwakultury. Wszystkie węgorze stanowiące przedmiot badań (narybek szklisty, wstępujący i obsadowy) oceniane są pod względem pigmentacji, długości, masy ciała i kondycji.

W ramach operacji prowadzone są badania diagnostyczne badania ichtiopatologiczne (parazytologiczne, bakteriologiczne, wirusologiczne i grzybicze) oraz badania immunologiczne i szereg analiz hematologicznych i parametrów biochemicznych surowicy węgorza z wpuszczanych do wód Polski. Badania dotyczące chorób wirusowych i bakteryjnych przeprowadzane są przy zastosowaniu zaawansowanych metod immunologicznych, biologicznych (linie komórkowe) i molekularnych (PCR) oraz mikrobiologicznych.

Naturalną drogą uzupełnienia populacji węgorzy w śródlądowych wodach Polski jest ich migracja z wód morskich. Młodociane węgorze (narybek szklisty i wstępujący) z atlantyckich wód omywających zachodnie wybrzeża Europy poprzez cieśniny duńskie wpływają do Bałtyku, po czym ich niewielka ilość  wstępuje do rzek, którymi rozprzestrzenia się po całej zlewni. Obecna skala i zasięg tej migracji są nieznane.

Zasada limitów połowowych narybku szklistego ustanowiona zgodnie z założeniami przywoływanego wcześniej rozporządzenia 1100/2007 umożliwia państwom członkowskim UE realizującym narodowe plany ochrony węgorza wykorzystanie jego zasobów do bezpośrednich zarybień w ilości wynikającej z potrzeb.  Większość państw korzysta z możliwości zakupu narybku szklistego w okresie jego nasilonego pojawiania się u wybrzeży Europy Zachodniej tj. od grudnia do marca.

W 2014 i 2015 r planuje się poznakowanie 700 węgorzy z akwenów Jeziora Jamno i Zalewu Szczecińskiego.  Znakowanie przy użyciu znaczków typu T-bar przeprowadzone będzie w czasie migracji żerowiskowych i tarłowych w miesiącach maj - czerwiec, sierpień - październik. Badania mają na celu określenie tras migracji, wstępne szacunki śmiertelności połowowej, oraz w przypadku węgorzy żerujących potencjału wzrostowego i zasiedlania habitatów morskich.

Obserwowane od lat drastyczne zmniejszanie się populacji węgorza europejskiego (Anguilla anguilla L.), w większości rejonów geograficznych jego występowania wymusza potrzebę prowadzenia działań mających na celu poprawę dynamiki populacji tego gatunku. Prawo unijne (Regulation (EC) 1100/2007 of 18 September) obliguje państwa członkowskie do podjęcia takich właśnie działań.