Zasada limitów połowowych narybku szklistego ustanowiona zgodnie z założeniami przywoływanego wcześniej rozporządzenia 1100/2007 umożliwia państwom członkowskim UE realizującym narodowe plany ochrony węgorza wykorzystanie jego zasobów do bezpośrednich zarybień w ilości wynikającej z potrzeb. Większość państw korzysta z możliwości zakupu narybku szklistego w okresie jego nasilonego pojawiania się u wybrzeży Europy Zachodniej tj. od grudnia do marca. Państwa położone we wschodniej części Europy nie mogą w pełni wykorzystać tej formy narybku ze względu na zalodzenie wód powierzchniowych i związaną z tym niską efektywnością zarybienia w tych warunkach. Powszechna dostępność, gwarancja dostawy oraz niska cena narybku szklistego w okresie zimowym i wczesno-wiosennym sprawiają, iż należy podjąć badania nad opracowaniem metod wykorzystywania narybku szklistego do zarybień z uwzględnieniem jego zakupu w okresie zimowym. Węgorz należy do gatunków ciepłolubnych i poniżej 8˚C wykazuje niską aktywność ruchową.
W ramach operacji zaplanowano wykonanie badań nad przeżywalnością i stanem zdrowotnym narybku długoterminowo przetrzymywanego w niskich temperaturach lub zarybianego pod lód. Badania rozpoczęto w okresie zimowym w kilku sadzach. Partie narybku przetrzymywane są warunkach niskich temperatur (4-6˚C) do zejścia lodu i wzrostu temperatury gwarantującej ruchową i pokarmową aktywność (10-15˚C). Równolegle przeprowadzone są prace doświadczalne w warunkach kontrolowanych (basenach, akwariach). Ryby przetrzymywane są w różnych warunkach termicznych i poddawane testom na stan kondycyjny, pobieranie pokarmu, przeżywalność, aktywność ruchową, rozwój osobniczy (pigmentację), stan zdrowotny.
Wyniki prowadzonych badań posłużą do opracowania zasad wykorzystywania różnych form narybku węgorza (szklistego, wstępującego, obsadowego) do celów ochrony gatunku i prowadzonej gospodarki rybackiej.
